W niedzielę o godz. 14.00 na placu przed Kościołem Parafialnym odbędzie się Wigilia Parafialna dla Mieszkańców Kalwarii.
Niewątpliwie każdy kto wziął udział w tym wydarzeniu mógł przeżyć coś bardzo osobistego, jako że były prezentowane wiersze i pieśni wszystkim dobrze znane, ale również zostały ukazane utwory poetów jeszcze nie odkrytych. Chcieliśmy ukazać sztukę nie tylko jako możliwość wyrażenia swoich emocji, ale przede wszystkim jako przestrzeń, w której każdy z nas staję się jeszcze lepszym człowiek.
Refleksyjne utwory, liryczne pieśni i filozoficzne rozważania były utrzymane w jednym klimacie – zadumy nad przemijaniem, ulotności ludzkiej egzystencji, poszukiwania sensu życia, miłości do bliźniego i pokonywaniu własnych słabości.
Całość wrażeń dopełniała pięknie udekorowana sala. Szelest usypanych na podłodze liści i wiszących nad głowami widzów i artystów świec robił niesamowite wrażenie. Do tego liczne świeczniki, lampiony, kawiarniane stoliki i mnóstwo jesiennych akcesoriów potęgowało nastrój i wyjątkowy klimat.
Po spotkaniu była możliwość nabycia książki opracowanej przez ks. prał. Stefana Misińca, którą można było otrzymać z dedykacją autora.
Ksiądz Prałat Stefan Misiniec nakładem wydawnictwa „Petrus” wydał nową książkę poświęconą postaci Jerzego Lieberta.
Jerzy Liebert (1904–1931), wybitny polski poeta XX stulecia, to człowiek wiary. W swojej twórczości przekazał obraz dramatycznych zmagań o jej kształt i obecność w swoim życiu. Wartość poezji Lieberta jest ponadczasowa, ponieważ motywem wiodącym są w niej zagadnienia, z którymi spotyka się każde pokolenie młodych ludzi, szukających swojego miejsca w świecie i odpowiedzi na zasadnicze pytania, dotyczące sensu istnienia. Relacja z Bogiem była dla Liberta problemem zasadniczym. Sprawą, traktowaną bardzo poważnie.
O przeżyciach religijnych Jerzego Lieberta możemy mówić na podstawie jego wierszy, listów, a także utworów dramatycznych i artykułów krytycznych. Poeta pozostawił w nich świadectwo swoich zmagań duchowych. Przed rokiem 1925, świadectwem poszukiwań i opisem przebytej drogi, są wiersze. W 18 roku życia spotkał Bronisławę (Agnieszkę) Wajngold, podobnie jak on zmagającą się z niepokojem religijnym. Dla poety stała się przyjacielem i powiernikiem wszystkich przeżyć. Po wyjeździe Agnieszki do Francji (1925–26) była adresatką listów, które uznane zostały za jeden zbiorów epistolograficznych. W tym czasie powrócił do życia sakramentalnego. Był to także rok uzyskania matury i debiutu poetyckiego tomikiem Druga Ojczyzna.
Poezję Lieberta wyróżnia franciszkańska prostota i przejrzystość; od strony artystycznej jest nad wiek dojrzała. Poeta posługuje się językiem, który pozwala w sposób odkrywczy i odpowiedzialny ujmować uniwersalne zagadnienia, rozgrywające się we wnętrzu człowieka. Wrażliwym piórem artysty, przekazuje delikatne odcienie uczuć i myśli, zarówno w wierszach jak też w listach do Agnieszki. Świadectwem dojrzałości artystycznej jego poezji jest m.in. muzyczność wierszy, znakomicie zsynchronizowana z ich treścią.
W drugiej części książka zawiera obszerny wybór wierszy poety, zwłaszcza cytowanych w części pierwszej.
{Ks. Leszek Kaczmarczyk}
